Definicje: Ogłuszony mięsień sercowy to żywotny mięsień sercowy uratowany przez reperfuzję wieńcową, który wykazuje przedłużoną dysfunkcję niedokrwienną po reperfuzji. Mięsień sercowy w stanie hibernacji to niedokrwiony mięsień sercowy zaopatrywany przez zwężoną tętnicę wieńcową, w którym komórki niedokrwione pozostają żywotne, ale skurcz jest chronicznie osłabiony.
Dowody kliniczne: Ogłuszone miokardium zostało zidentyfikowane w następujących grupach pacjentów: (1) tromboliza lub przezskórna transluminalna angiografia wieńcowa (PTCA) u pacjentów z ostrym rozwijającym się zawałem; (2) niestabilna dławica piersiowa; (3) dławica piersiowa wywołana wysiłkiem fizycznym; (4) skurcz tętnicy wieńcowej; (5) agregacja płytek krwi lub przemijająca zakrzepica tętnicy wieńcowej; (6) PTCA z powodu przewlekłego niedokrwienia mięśnia sercowego; oraz (7) bezpośrednio po pomostowaniu aortalno-wieńcowym (CABG). Dowody na hibernację miokardium (dysfunkcję LV) stwierdza się u pacjentów z ciężkimi zwężeniami tętnic wieńcowych, nawet u bezobjawowych pacjentów w spoczynku. Ogłuszony mięsień sercowy powraca do normy po dłuższym czasie (od kilku godzin do kilku tygodni). Hibernujący mięsień sercowy powraca do normalnej funkcji dość szybko, jeśli zostanie usunięta przyczyna.
Różnicowanie: Ogłuszony mięsień sercowy można odróżnić od hibernującego mięśnia sercowego na podstawie trzech parametrów klinicznych, a mianowicie ruchu ściany LV, perfuzji mięśnia sercowego i metabolizmu mięśnia sercowego. Ogłuszony mięsień sercowy ma nieprawidłową kurczliwość, która ma tendencję do normalizacji w odpowiedzi na inotropy i potencjalizację pozazastojową. Perfuzja jest odpowiednia, metabolizm również. Mięsień sercowy w stanie hibernacji również wykazuje nieprawidłową kurczliwość, która normalizuje się po podaniu azotanów, inotropów, potencjalizacji pozasystolicznej (post extrasystolic potentiation – PESP), PTCA lub CABG. Perfuzja mięśnia sercowego jest zmniejszona, ale można ją odwrócić za pomocą PTCA lub CABG, a metabolizm jest odpowiedni.