Het was in het ochtendlicht ten noorden van Los Angeles toen we naar beneden keken om de kilometerteller van de 1999 Honda Prelude Type SH voorbij de 1000 mijl te zien klikken terwijl we de overgang maakten van de Interstate 5 naar de noordelijke State Route 14 van Californië. Maar ondanks het feit dat deze auto 20 jaar geleden werd gebouwd, was dit geen herinnering. Om lang vergeten redenen werd deze Prelude coupé nooit verkocht of misbruikt in een perswagenpark – iets wat we op het punt stonden recht te zetten. In plaats daarvan is hij bewaard gebleven door een lijst van mensen bij American Honda, waarbij de sleutels al twee decennia lang van de ene verzorger naar de andere gingen. En we hebben de kans gekregen om het wat oefening te geven.
Deze Prelude staat af en toe in het museum van het bedrijf, maar het grootste deel van de tijd staat hij in een donkere parkeergarage in Zuid-Californië, wachtend op zijn huidige eigenaar om hem te gebruiken voor een ritje naar de Starbucks of een zondagsritje langs de kust. Als we hem voor de eerste keer starten, staat er slechts 941 mijl op de teller. Dit moet wel de minst belopen, meest perfect bewaarde Prelude Type SH ter wereld zijn. Afgezien van een set nieuwere 16-inch Goodyear Eagle Sport all-season banden die ooit zijn gemonteerd, is hij origineel tot aan de koppeling en de remblokken toe.
Hallo, oude vriend
De voorwielaangedreven Prelude coupé’s vijfde en laatste generatie debuteerde in 1997 en omvatte het Type SH, of Super Handling, model en zijn toen nieuwe Active Torque Transfer System (ATTS). Exclusief voor de Type SH bevatte het ATTS een hydraulisch bediende planetaire tandwieloverbrenging in het differentieel en een controller die snelheid, stuurhoek, laterale versnelling en giersnelheidssensoren controleert om in bochten meer koppel van de motor naar het buitenste voorwiel van de auto te sturen. Het doel van de setup is om een meer neutrale wegligging te bieden, maar we waren op dat moment niet zo overtuigd. Hoewel we het weggedrag van de Honda in een test in november 1996 prezen, werd de waarde van het systeem in twijfel getrokken gezien de 44 extra kilo’s die het systeem aan de auto toevoegde. In een test van 1997 over de beste rijeigenschappen van auto’s onder de $30.000, viel het systeem halverwege de test op het circuit uit, maar de prestaties van de Prelude leken niet te veranderen. “We gingen toch door,” schreven we, “en ontdekten al snel dat wat we ook misten, we niet veel misten.” Niettemin versloeg de Prelude een BMW 318ti en een Mazda Miata om de overwinning mee naar huis te nemen.
Twee decennia later blijven onze twijfels bestaan. Op de krappe bergwegen ten noorden van Malibu onderstuurt de Prelude sterk bij het insturen van bochten, en remmen lijkt niet te helpen bij het roteren van de achterkant. Hij geeft de voorkeur aan bochten op vermogen, maar natuurkunde is natuurkunde en de gewichtsverhouding tussen voor- en achterwielen van de Honda is verschrikkelijk. Hij draagt 63,1 procent van zijn 3035 kilo op zijn voorwielen. Onder de forse motorkap is de 2,2-liter viercilinder ruim voor de vooras gemonteerd en de 12-volt accu van de auto bevindt zich net achter de rechterkoplamp. De 205/50R-16 Goodyears kunnen maar zo weinig aan.
Revising Our Impressions
In langere, snellere vegen, de Prelude voelt makkelijker te plaatsen en neemt een mooie set door de bochten. Honda monteerde geen betere banden op de Type SH toen hij nieuw was, maar hij kreeg wel stevigere veren, dempers en anti-roll bars dan de standaard Prelude. Op de testbaan haalde onze testauto een solide zijdelingse grip van 0,88 g, een beter resultaat dan de 0,83 g die we destijds noteerden. Hoewel de carrosserie meer rolt dan bij moderne auto’s, is de controle-armophanging van de Honda zelfs naar hedendaagse maatstaven bijzonder goed afgesteld, waardoor onregelmatigheden in het midden van de weg worden opgevangen zonder dat de houding van de auto verandert. De rit is stevig maar niet hard, en er is veel meer verfijning dan we verwacht hadden van een 20 jaar oude auto.
De Prelude voelt aan alsof hij met precisie in elkaar is gezet. De panelen zijn strak, en het grootste deel van het interieur is zacht om aan te raken. De voorstoelen zijn goed genoeg gevormd, maar de chaise lounge zitpositie is vreselijk, en de dikke velours bekleding is alsof je op badlakens zit. Het strakke chassis van de Prelude voelt indrukwekkend solide aan, ondanks de grote serre en de dunne dakstijlen van de auto. Onder de carrosserie-verstevigende maatregelen van de vijfde generatie Prelude ten opzichte van zijn voorganger zijn een versterkt achterschot, extra dwarsbalken, en een stuurkolom steun die zich uitstrekt tussen de A-stijlen.
Ooit noemden we het chassis van de Prelude onverstoorbaar en zeiden we dat het Formule 1-achtige besturing had. Vandaag de dag voelt het stuurwiel van de Honda trager aan dan we zouden willen, en de 15,6:1-verhouding betekent dat je het stuurwiel in je handen moet schuiven wanneer je over krappe bergweggetjes navigeert. Toch is de besturing van de Prelude zo nauwkeurig en de feedback zo organisch dat hij als referentie zou moeten dienen voor stuuringenieurs over de hele wereld. De remmen van de Prelude zijn ook zeer communicatief en gemakkelijk te moduleren, hoewel de stop van onze testauto op 15 meter van 70 mph beduidend langer is dan wat we eerder voor de Type SH hebben genoteerd.
Sound and Fury
Honda gaf de Prelude een lichte opfrisbeurt in 1999, met onder andere een nieuwe uitlaatpijp en herziene kleptiming die het vermogen van de “big block” 2.2-liter H22A4 viercilinder van 195 naar 200 pk stuwde in combinatie met een handgeschakelde vijfversnellingsbak, de enige transmissie die beschikbaar is voor de Type SH. De versnellingsbak is extreem kort afgesteld om de viercilinder aan de kook te houden. Onder de 2500 toeren is er niet veel kracht te vinden, maar in het middengebied heeft de motor wel vlees in de mond en kan de Prelude in de tweede versnelling 160 km/u halen. Boven de 3500 toeren begint het te lopen. De motor voelt alsof hij hard aan het chassis is bevestigd en je kunt de bochtenlijn van de Prelude aanpassen met kleine aanpassingen aan het gaspedaal. Met een motor die op 4100 toeren draait bij een kruissnelheid van 80 km/u, hoef je bij inhaalmanoeuvres op de snelweg maar zelden terug te schakelen.
Wanneer je echter echt vermogen wilt, moet je de grote viercilinder voorbij 5250 toeren per minuut laten komen, wanneer Honda’s VTEC variabele kleptiming en lift systeem eindelijk aanslaat en overschakelt naar zijn hogere-lift nokkenas profiel om de motor’s volledige 158 lb-ft koppel te ontketenen. Het maximumvermogen ligt bij 7000 t/min en de uiterste toerentalgrens ligt bij 7400 t/min, maar de motor draait door tot de brandstofonderbreker bij 8000 t/min als je je voet ertussen houdt. Als je hard werkt, kan de Prelude aanvoelen als een arme NSX van de eerste generatie, en zo klinkt hij ook. Maar de oude Prelude is, ondanks zijn VTEC-drama, niet zo snel als hij aanvoelt. Op de testbaan zorgt een start bij 5000 toeren voor een beetje wielspin, en de Type SH schiet in 7,0 seconden naar 100 km/u en legt de kwartmijl af in 15,5 seconden bij 90 m/u. Die tijden zijn ongeveer hetzelfde als wat we 20 jaar geleden registreerden, maar ongeveer een halve seconde langzamer dan die van een 2019 Honda Civic Si met zijn moderne turbomotor die lang niet zo hard hoeft te werken om volledige stuwkracht te leveren.
De vijfde-gen Prelude, samen met andere Honda’s van rond de eeuwwisseling, zijn auto’s die hebben geholpen om de reputatie van het merk voor geavanceerde techniek, prestaties en kwaliteit te staven. Ze domineerden onze vergelijkingstests in die tijd, en velen haalden meerdere keren onze 10 Beste Auto’s lijst. Na een week achter het stuur van deze nieuwe 20 jaar oude Prelude Type SH, is het gemakkelijk te begrijpen waarom. Nee, hij voldoet niet aan de normen van vandaag, maar in veel opzichten heeft hij de normen van zijn tijd gezet. Hé, Honda, welke andere coole oude auto’s heb je nog in donkere hoekjes verstopt?