Als je een korte sollicitatiebrief zou moeten schrijven voor je zomerstage op de campus, welk lettertype zou je dan kiezen?
Arial?
Times New Roman?
Helvetica?
Comic Sans?
Papyrus (hieronder staat het Papyrus lettertype)?
Als je niet in onze cursus kunsttypes zat, zou je natuurlijk niet echt het verschil weten, behalve Times New Roman, dat je waarschijnlijk zult kiezen omdat het je bekend voorkomt. Terwijl ik deze cursus volgde, begon ik echter de belangrijkste kenmerken van lettertypes op te merken en vroeg ik me af waarom sommige letterontwerpen populairder waren dan andere.
Zo is Helvetica een van de populairste lettertypes, terwijl Comic Sans het tegenovergestelde is in termen van zijn reputatie. Ik was vroeger een fan van Comic Sans en gebruikte het voor bijna elk document, van mijn uitnodigingskaarten voor verjaardagen tot mijn korte essay, en besloot te onderzoeken welke kenmerken van deze lettertypes het publiek aanspreken of afstoten.
Helvetica
Helvetica werd uitgebracht in 1957 en velen zeggen dat marketing Helvetica heeft gemaakt tot de Helvetica die het nu is; het werd precies op het juiste moment ontworpen. Helvetica haalde inspiratie uit oude letterontwerpen maar was nieuw en verfrissend. Veel andere lettertypes kozen voor een soortgelijke aanpak door een moderne look te creëren op basis van de bestaande lettertypes in het verleden, maar ze maakten geen kans in termen van marketing. Helvetica werd zeer zwaar op de markt gebracht; zijn naam werd veranderd van ‘Neue Haas Grotesk’ in de veel gedenkwaardige naam ‘Helvetica’.
In termen van het ontwerp is het de eenvoud die het impactvol maakte. Toen de aard van de reclame in de jaren ’60 een wending nam en de mensen genoeg kregen van de traditionele en klassieke illustraties en schriftsoorten, zorgde het duidelijke en moderne van Helvetica, dat toch niet veel afweek van het oude schrift, ervoor dat het er neutraler en gedurfder uitzag om het te vervangen. Niet alleen heeft het lettertype zijn weg succesvol gemaakt in marketing, maar het werd ook uitgebracht op het juiste moment toen er culturele verschuivingen en ontwikkelingen waren in vormen van advertenties.
Heden ten dage zien we Helvetica bijna overal omdat het het kernlettertype is dat door Apple wordt gebruikt. Het werd het symbool van typografische uitmuntendheid tot het punt dat veel grafisch ontwerpers Helvetica aan de top van de lettertypehiërarchie vinden staan. Dit wordt goed ondersteund door de uitdrukking ‘When in doubt, use Helvetica’.
Met andere woorden, de populariteit van Helvetica is ontstaan door de toevallige release tijdens de culturele verschuiving en de marketingstrategie en niet echt door het specifieke ontwerp.
Comic Sans
Het doet een beetje pijn dat ik aan het schrijven ben over een van mijn favoriete lettertypes. Het doet me zo aan mijn kindertijd denken, vooral omdat ik dat lettertype zowel in mijn Koreaanse IT-klas op de basisschool als in mijn IT-klas op de middelbare school in Maleisië heb gebruikt. Comic Sans is voor mij als een flipboek van mijn kindertijd. Het ziet eruit als een keurig handschrift, onschuldig en warm.
Toen Comic Sans voor het eerst werd ontworpen door Vincent Connare om te worden verwerkt in de tekstballonnetjes van een tekenfilmhondje voor Microsoft Windows, realiseerde hij zich niet hoeveel aandacht het zou opleveren. Hij verklaarde zelfs zelf dat Comic Sans was ontwikkeld voor jongere gebruikers en niet voor iedereen. Onverwacht begon het lettertype overal te worden gebruikt, van formele documenten, op borden, in advertenties en op billboards, totdat twee typografen in 2002 een ‘Ban Comic Sans’-beweging startten.
In tegenstelling tot Helvetica, waarvan het ontwerp niet de belangrijkste reden voor zijn populariteit was, mist Comic Sans bovendien ontwerpkenmerken in vergelijking met veel andere lettertypes. Bijvoorbeeld, zijn hoekige consistentie en kerning is allemaal verschillend wat resulteert in geen samenhangende stromen. Het lettertype wordt nu gebruikt in ‘memes’ en omdat het vaak geassocieerd wordt met een dergelijke cultuur van grappen maken over het gebruik van Comic Sans, willen niet veel mensen zich ermee associëren.
+Papyrus
Papyrus werd ontworpen door een illustrator Chris Costello die in 1983 750 pond betaald kreeg voor het ontwerp. In een van zijn interviews zei hij dat hij was geïnspireerd door het Midden-Oosten en de bijbelse tijden. Hij verkocht het lettertype aan een Brits bedrijf dat werkt met vinyl beletteringsvormen tot het bedrijf zijn lettertypes in licentie begon te geven voor gebruik in desktoptoepassingen.
Gelijkaardig aan Comic Sans, wordt Papyrus gehaat omwille van zijn misbruik en overmatig gebruik. Dit nam de originaliteit en de effectiviteit van het ontwerp weg. Een voorbeeld van het populaire gebruik ervan was in James Camerons Avatar en op 23 mei2017 tweette Julio Torres van SNL:
Dit bericht ontving meer dan 2100 retweets en 8700 likes in minder dan zes maanden.
Ik heb geleerd dat veel lettertypes die het publiek afstoten, de lettertypes zijn die worden misbruikt en overmatig worden gebruikt. Ze volgen niet de traditionele regels en disciplines bij het ontwerpen van lettertypes, wat veel letterontwerpers en mensen stoort.
Ik denk dat het interessant was om door mijn onderzoek te leren dat het ontwerpen van lettertypes inderdaad een taai proces is dat subtiliteit, oefening, observatie en discipline vereist. Ik heb geleerd de lettertypes te waarderen en ik kan niet ophouden me af te vragen waarom iemand een bepaald lettertype heeft gekozen voor zijn affiches op onze campusliften en in tv-shows. Het lettertype speelt zo’n belangrijke rol in de toon die het zet en de boodschap die het uitdraagt, zoals een ballon vorm geeft aan helium; ik ben enthousiast om te experimenteren wat kerning, proportie, hoek en schaal spelen bij de eerste indruk van een lettertype in de komende workshops.