Tyrosine Hydroxylase (TH) deficiëntie (ook bekend als Recessieve Dopa- Responsieve Dystonie) is een zeldzame stofwisselingsziekte die wordt gekenmerkt door het ontbreken van het enzym dat betrokken is bij de omzetting van het aminozuur tyrosine naar Ldopa.
TH is een kritisch enzym bij de normale dopamine produktie. Een gebrek aan dit enzym betekent dat neurotransmitters worden geblokkeerd om elkaar op de juiste wijze te signaleren. De neurotransmitters dopamine, noradrenaline, epineferine (samen catecholamines genoemd) en serotinine zijn deficiënt in het centrale zenuwstelsel en de periferie.
Patiënten met TH-deficiëntie kunnen bewegingsstoornissen, autonome symptomen (instabiliteit van de bloeddruk, onregelmatige temperatuur), abnormale oogbewegingen en neurologische stoornissen ontwikkelen.
Welke symptomen worden geassocieerd met TH-deficiëntie?
Een breed scala van symptomen kan geassocieerd worden met TH-deficiëntie, en de betrokkenheid kan variëren van mild, matig tot ernstig.
Mild:
In de mildste gevallen kan het lopen of rennen onhandig zijn, maar in het begin kan er weinig anders worden opgemerkt. De symptomen kunnen langzaam voortschrijden naarmate het kind ouder wordt. Eén kant van het lichaam kan zwakker lijken, of het kind kan op de tenen gaan lopen door een zekere verkramping van de beenspieren. Aandachtsproblemen op school komen vaak voor.
Kinderen met milde symptomen worden vaak met succes behandeld met medicijnen.
Matig:
In matig aangedane gevallen kan het kind helemaal niet kunnen lopen, of kan lopen extreem moeilijk zijn. Ongewone armhoudingen of standen van de armen bij pogingen om te lopen of op de tenen te lopen komt vaak voor. Abnormale oogbewegingen, tremor en spraakachterstand kunnen aanwezig zijn. Kinderen met matige symptomen reageren vaak goed op de behandeling, maar het kan vele maanden duren voordat zij er volledig baat bij hebben.
Serieus:
In de ernstigste gevallen zijn kinderen lichamelijk gehandicapt en worden zij vanaf hun prille jeugd getroffen. Dit wordt ook wel de infantiele variant van de ziekte van Parkinson genoemd. Patiënten kunnen alle of enkele van de volgende symptomen vertonen;
- Spierstijfheid (rigiditeit, spasticiteit)
- Normale houding (buigen van de rug)
- Tremor
- Slechte spiercontrole
- Normale oogbewegingen (oogafwijking naar boven, naar beneden of naar de neus)
- Strabismus (scheeloog)
- Ptosis (hangende oogleden)
- Spraakachterstand
- Moeilijkheden met eten of slikken
- Constipatie
- Torticollis (onwillekeurige afwijking van het hoofd en de nek)
- Intermitterende
- Onverklaarbare lage lichaamstemperatuur of koorts
- Lage bloedsuikerspiegel
- Moeite met het regelen van de bloeddruk
Kinderen die ernstig zijn aangedaan, zijn moeilijker te behandelen, en verschillende medicijnen kunnen nodig zijn. Ze zijn ongewoon kwetsbaar voor bijwerkingen van de medicijnen, die kunnen leiden tot overmatige beweging > en prikkelbaarheid. De respons kan traag zijn, met enig blijvend voordeel gedurende maanden tot jaren, maar kan niet resulteren in het volledig verdwijnen van alle symptomen. De symptomen kunnen optreden of verergeren tijdens andere ziekten die het kind kan doormaken.
Kinderen met TH-deficiëntie worden vaak beschouwd als onhandig of ongecoördineerd en worden in eerste instantie vaak gediagnosticeerd met cerebrale parese.
Wat veroorzaakt TH-deficiëntie?
TH-deficiëntie wordt als een autosomaal recessieve eigenschap overgeërfd. Bij recessieve aandoeningen treedt de aandoening niet op, tenzij een individu hetzelfde defecte gen voor dezelfde eigenschap van elke ouder erft. Een kind dat één normaal gen en één gen voor de ziekte krijgt, is drager maar vertoont meestal geen symptomen. Het risico van overdracht van de ziekte op de kinderen van een paar, die beiden drager zijn van een recessieve aandoening, is 25%. Het risico is bij elke zwangerschap hetzelfde.
Wie krijgt TH-deficiëntie?
Het is op dit moment onduidelijk of mannen of vrouwen anders worden getroffen.
Tot op heden zijn er wereldwijd vanaf 2003 slechts enkele tientallen gevallen vastgesteld. Men vermoedt dat veel gevallen niet worden herkend of verkeerd worden gediagnosticeerd.