Opis samolotu:
Zaprojektowany i zbudowany w Hatfield dwumiejscowy, dwusilnikowy myśliwiec DH110 z 1951 r. został później zaadaptowany jako lotniskowiec Sea Vixen, ostatni i najbardziej zaawansowany myśliwiec de Havilland.
Stanowisko pilota i czasza są przesunięte na lewą burtę, a obserwator siedzi na prawej burcie, niżej w zaciemnionym kokpicie (znanym załogom Fleet Air Arm jako „dziura na węgiel”), co ułatwia obserwację radaru ataku.
W pełni zmodernizowany FAW (Fighter All Weather) Mk.1 wszedł do służby we Fleet Air Arm w 1957 roku i zawierał składane skrzydła o dużej mocy, mocniejsze podwozie o długim skoku, sterowane koło nosowe, podskrzydłowe rogi katapultowe i hak holowniczy. W modelu FAW. Mk.2 z 1962 wprowadził radar GEC AI Mk.18, nową elektronikę i był uzbrojony w rakietę DH Red Top. Zwiększona ilość paliwa i awioniki dla pocisków Red Top była przenoszona w powiększonych wysięgnikach ogonowych wysuniętych przed skrzydła.
Inne cechy to fotele wyrzutnikowe pozwalające na wyrzucanie pod wodą, duża sonda do tankowania w locie i brzuszny hamulec powietrzny z perforowanymi pasami.
W sumie zbudowano 29 Mk.2a kolejne 67 przerobiono z Mk.1.
Specyfikacja samolotu:
Jednostka napędowa: Dwa 10,000 lb.s.t Rolls Royce Avon 208
Wing Span: 51 ft (15.54 m)
All-Up Weight (A.U.W): 37,000 lb (16,732 kg)
Max. Prędkość: 640 mph (1,030 kph) na wysokości 10,000 ft (3,048 m)
Sufit: 48,000 ft (14,630 m)
Zasięg: 1,800 mil (2,900 km)
Wystawa w muzeum:
Morski Vixen w muzeum został zbudowany jako Mk.1 w Christchurch w 1960 roku i przebudowany na Mk.2 w Chester w 1965 roku. Został przejęty przez muzeum w 1976 roku.