Wszystko o zwierzętach: The Issues (Ages 16-18): Animals and Religion

Różne religie mają różne poglądy na temat zwierząt i ich miejsca w naszym życiu. Dla niektórych jesteśmy równi i tak samo zasługujemy na życie wolne od cierpienia zadawanego nam przez innych. Inne religie tradycyjnie postrzegają zwierzęta jako istoty „niższe” od ludzi i mniej ważne. Ale czy to naprawdę prawda, czy też wszystko zależy od tego, jak pisma święte i inne święte teksty zostały zinterpretowane?

Chrześcijaństwo

Wielu chrześcijan postrzega ludzi jako będących na szczycie hierarchicznego drzewa, tuż pod Bogiem, a zwierzęta gdzieś pod nimi. Ale nie wszyscy chrześcijanie myślą w ten sposób:

Wielebny Andrew Linzey powiedział: „Zwierzęta są Bożymi stworzeniami, nie ludzką własnością, ani użytecznością, ani zasobami, ani towarami, ale cennymi istotami w oczach Boga. (…) Chrześcijanie, których oczy są zwrócone na okropność ukrzyżowania, są w szczególnej pozycji, aby zrozumieć okropność niewinnego cierpienia. Krzyż Chrystusa jest absolutnym utożsamieniem się Boga ze słabymi, bezsilnymi i bezbronnymi, ale przede wszystkim z niechronionymi, nie bronionymi, niewinnie cierpiącymi.”

A John Austin Baker, biskup Salisbury powiedział: „Już w pierwszym rozdziale Biblii jest powiedziane, że na początku, kiedy rzeczy były takie, jakie Bóg chciał, aby były, zwierzęta nie zostały stworzone, aby być pokarmem dla ludzi. Zwierzęta miały jeść trawę, liście i zboża, a ludzie owoce i orzechy. Dopiero później, gdy na świecie szerzył się grzech, zwierzęta zostały przyznane ludzkości na pokarm, ze złowrogimi słowami: 'Strach przed wami i zgroza przed wami padnie na wszystkie dzikie zwierzęta i ptaki i ryby; są one oddane w wasze ręce.’

Judaizm

Wielu Żydów nie widzi żadnej anomalii w używaniu zwierząt jak chcą, a to obejmuje ich jedzenie. Ale jest wielu innych, którzy zdecydowanie sprzeciwiają się okrucieństwu wobec zwierząt i twierdzą, że ten pogląd ma silne podstawy w żydowskich naukach.

Żydowska koncepcja tsa’ar ba’alei chaim jest obowiązkiem nie zadawania bólu zwierzętom. Kodeks Prawa Żydowskiego stwierdza: „Zabronione jest, zgodnie z prawem Tory, zadawanie bólu jakiejkolwiek żywej istocie. Przeciwnie, naszym obowiązkiem jest ulżyć w bólu każdemu stworzeniu, nawet jeśli jest ono pozbawione właściciela lub należy do nie-Żyda.”

Richard H. Schwartz, Ph.D. i Dovid Sears mówią: „Pierwsze nieporozumienie polega na tym, że biblijne nauczanie, iż ludziom przyznano panowanie nad zwierzętami, daje nam nakaz traktowania ich w dowolny sposób. Jednakże tradycja żydowska interpretuje „panowanie” jako opiekę lub zarządzanie: jesteśmy wezwani, aby być współpracownikami Boga w ulepszaniu świata. Ten biblijny mandat nie oznacza, że ludzie mają prawo do bezmyślnego wykorzystywania zwierząt, a już na pewno nie pozwala nam na hodowanie zwierząt, a następnie traktowanie ich jak maszyn zaprojektowanych wyłącznie do zaspokajania ludzkich potrzeb.”

Islam

Religia islamska zawsze postrzegała zwierzęta jako szczególną część stworzenia Bożego. Koran, Hadith, i historia cywilizacji islamskiej oferują wiele przykładów dobroci, miłosierdzia i współczucia dla zwierząt. Na przykład Koran mówi: „Nie ma zwierzęcia na ziemi, ani ptaka, który leci na skrzydłach – ale są one społeczności jak ty.”

And: „Święty Prorok (S) opowiedział wizję, w której widział kobietę karconą po śmierci, ponieważ zamknęła kota podczas swojego życia na ziemi, nie karmiąc go i nie nawadniając, a nawet pozwalając mu na wolność, aby mógł się sam wyżywić.”

Według uczonych Prorok Mahomet, choć nie był wegetarianinem, wolał jeść wegetariańskie pokarmy i miał wielką miłość i współczucie dla zwierząt. Jego ulubione potrawy składały się z jogurtu z masłem lub orzechami, ogórków z daktylami, granatów, winogron i fig. Znany był z tego, że cytował: „Tam, gdzie jest obfitość warzyw, zastępy aniołów zstąpią na to miejsce.”

Hinduizm

Ahimsa, prawo niekrzywdzenia i niekrzywdzenia, jest pierwszym obowiązkiem hinduisty w wypełnianiu religijnych zobowiązań wobec Boga i boskiego stworzenia, jak określono w pismach wedyjskich. A to oznacza, że zwierzęta są otoczone opieką i szacunkiem w taki sam sposób jak ludzie.

Cytaty z Wed pokazują hinduistyczne zaangażowanie w opiekę i szacunek dla życia zwierząt:

„Nie wolno ci używać twego danego przez Boga ciała do zabijania boskich stworzeń, czy są to ludzie, zwierzęta czy cokolwiek innego.” (Yajur Veda, 12.32)

„Nie zabijając żadnej żywej istoty, człowiek staje się zdatny do zbawienia.” (Manusmriti, 6.60)

„Nabywca mięsa wykonuje himsę (przemoc) przez swoje bogactwo; ten, kto je mięso, robi to przez rozkoszowanie się jego smakiem; zabójca wykonuje himsę przez rzeczywiste związanie i zabicie zwierzęcia. Istnieją więc trzy formy zabijania. Ten, kto przynosi mięso lub posyła po nie, ten, kto odcina kończyny zwierzęciu, i ten, kto kupuje, sprzedaje lub gotuje mięso i je zjada – wszyscy oni są uważani za zjadaczy mięsa.” (Mahabharata, Anu. 115:40)

Nic dziwnego, że wielu Hindusów jest wegetarianami lub weganami.

Sikhizm

Sikhizm rozwinął się 500 lat temu w Pendżabie wzdłuż granic Indii i Pakistanu. Niektóre z wierzeń i praktyk sikhizmu są podobne do tych z hinduizmu, ale mimo to istnieją różnice między tymi dwiema religiami. Sikhizm opiera się na naukach 10 świętych mężów, z których siódmym był Sri Guru Har Rai Ji (1630-1661). Był on szczególnie znany ze swej dobroci i miłości do zwierząt, a na polowania wyruszał nie po to, by je zabijać, lecz by im pomagać. Sri Guru Har Rai Ji próbowałby znaleźć stare, chore i ranne zwierzęta i kazałby się nimi zaopiekować w założonych przez siebie szpitalach dla zwierząt. Kiedy wyzdrowiały, były wypuszczane na wolność. Jego ludzie mieli rozkaz, aby nie zabijać żadnych zwierząt.

Niektórzy Sikhowie są wegetarianami, a niektórzy nie, i istnieją mniejszościowe sekty lub grupy Sikhów, których członkowie są ściśle wegetariańscy.

Gurdwary (świątynie Sikhów) mają Guru ka Langar (kuchnia wspólnoty guru), która serwuje Langar (darmowe wegetariańskie jedzenie). Jedzenie jest wegetariańskie, aby ludzie z różnych religii mogli jeść i czuć się mile widziani.

Sikhizm ma kodeks postępowania, który wymienia cztery główne przewinienia, których należy unikać. Jednym z nich jest jedzenie „kuttha”. Znaczenie słowa kuttha jest często kwestionowane, wielu Sikhów interpretuje je jako mięso zwierzęcia, które zostało zabite w sposób rytualny, ale inni uważają, że odnosi się ono do mięsa w ogóle.

Sri Satguru Jagjit Singh Ji, obecny duchowy przywódca mniejszościowej sekty Sikhów, Namdhari, współczuje zwierzętom, popiera wegetarianizm i sprzeciwia się okrucieństwu wobec zwierząt. W 2000 r., podczas 34 Światowego Kongresu Wegetariańskiego w Toronto, powiedział: „Pokój i zwyczaje wegetariańskie są ze sobą ściśle powiązane. Tak długo jak istnieje przemoc wobec żywych istot, nie może być mowy o pokoju na świecie. Powinniśmy myśleć nie tylko o dobrobycie istot ludzkich, ale także o dobrobycie zwierząt”.

Na 33 Światowym Kongresie Wegetariańskim powiedział: „Wegetarianizm ma teraz przed sobą przyszłość. Dzięki diecie wegetariańskiej można wyżywić pięć do sześciu razy więcej ludzi niż żyje na Ziemi. Może nadejść czas, kiedy wszystkie istoty ludzkie będą musiały polegać, pod przymusem, na wegetarianizmie, aby przetrwać. (…) Bóg stworzył człowieka jako pioniera wszystkich istot żywych. Zabijanie i zjadanie ich jest niemoralne, nieetyczne i grzeszne z jego strony. To zanieczyszcza ciało, umysł i duszę”.

Buddyzm

Głównym dogmatem Buddyzmu jest powstrzymanie się od krzywdzenia jakiejkolwiek żywej istoty, czy to dużej czy małej, i to współczucie leży u samych podstaw religii. Buddyzm przyznaje, że wszystkie żywe istoty cierpią i że to właśnie nasze cierpienie łączy nas razem. Dlatego ważne jest, abyśmy na głębokim, fundamentalnym poziomie pragnęli szczęścia innych i byli poruszeni ich cierpieniem.

Ta miłująca dobroć znana jest jako metta i jest cechą charakterystyczną dla buddyzmu. Metta jest czymś więcej niż tylko procesem myślowym; chodzi o wyrażanie miłującej dobroci w aktywny sposób. Dla wielu buddystów te przykazania prowadzą ich do wyboru wegetariańskiego stylu życia. Ale sam Budda nie był wegetarianinem i rzeczywiście mówi się, że zmarł z powodu zatrucia pokarmowego po zjedzeniu skażonej wieprzowiny. Radził jednak, że mięso powinno być jedzone tylko wtedy, gdy nie było widać, słychać lub podejrzewano, że zwierzę zostało zabite specjalnie w celu spożycia przez mnicha. Mięso w nowoczesnym supermarkecie pochodzi od zwierząt, które zostały zabite specjalnie dla ludzkiej konsumpcji, ale nie specjalnie dla pojedynczej osoby, dlatego niektórzy buddyści nadal jedzą mięso.

Bez względu na interpretację nauk buddystów, życie w harmonii z naturą i nieszkodzenie żywym istotom są centralną częścią ich wierzeń.

Dżinizm

Nie było jednego założyciela religii dżinijskiej, ale zamiast tego prawda została objawiona przez różnych Tirthankaras w różnym czasie. Tirthankarowie są nauczycielami, którzy osiągnęli najwyższe duchowe cele i w „obecnym wieku” było 24 Tirthankarasów, z których ostatnim był Mahavira. Nauczał on: „nie ma jakości duszy subtelniejszej niż niestosowanie przemocy i nie ma cnoty ducha większej niż szacunek dla życia.”

Ahimsa – niekrzywdzenie – jest centralną doktryną dżinizmu i dżiniści pozostają absolutnie wierni temu przekonaniu. Dżiniści praktykują niestosowanie przemocy w myślach, działaniu i uczynkach zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym. Każda z tych dusz, niezależnie od gatunku, w którym się znajduje, jest uważana za posiadającą równą wartość i powinna być traktowana z szacunkiem i współczuciem.

Dżinijski pogląd na świat opiera się na współczuciu i rozwadze, a to rozciąga się na ludzi, zwierzęta i szeroko pojęte środowisko. Nie dziwi więc fakt, że wegetarianizm jest sposobem na życie dla dżinistów i chociaż uznają oni, że jedzenie roślin wyrządza im krzywdę, jest ono uważane za środek przetrwania, który wymaga minimalnej ilości przemocy wobec żywych istot.

„Nie krzywdź, nie nadużywaj, nie uciskaj, nie zniewalaj, nie obrażaj, nie dręcz, nie torturuj ani nie zabijaj żadnego stworzenia ani żywej istoty.” Jain scripture

Dalsze informacje dostępne są na stronie:

.