1967 sunbeam tiger mk ia

Grupa Rootes (Hillman, Singer, Sunbeam i Humber) była dość udanym graczem pobocznym we wczesnym ruchu samochodów zagranicznych w USA. Alpine konsekwentnie sprzedawał się dobrze w USA, ale kierownictwo Rootes szukało czegoś bardziej ekscytującego, co przemówiłoby do rozwijającego się amerykańskiego rynku samochodów młodzieżowych i wyczynowych.

Shelby Cobra z 1962 roku była inspiracją dla Sunbeam Tiger, a dyrektor Rootes West Coast Ian Garrad szybko uchwycił jej znaczenie. Na jego polecenie, dwa prototypy zostały zbudowane przy użyciu powłok Alpine, jeden przez Carrolla Shelby’ego, a drugi przez Kena Milesa. Po jeździe próbnej przeprowadzonej przez samego Lorda Rootesa, projekt otrzymał oficjalne błogosławieństwo Jensen Motors w West Bromwich, w Anglii, montującego samochody.

W przeciwieństwie do Cobry, Tiger używał niskiej mocy, 164-konnej wersji silnika Forda 260-c.i. small-block, a osiągi były stosunkowo łagodne (choć w zupełnie innej lidze niż Alpine). Wystarczyło to jednak, aby nadwyrężyć podwozie i układ hamulcowy Alpine. Stock Tigers (które są mało i daleko od) są najlepiej napędzane na coś mniej niż 10/10s.

Łagodne odświeżenie nastąpiło po Sunbeam zbudował 3,700 samochodów, z bardziej kwadratowe drzwi, bagażnik kabriolet winylu, i dodał wentylacji kabiny. Samochody te są obecnie znane jako Tiger Mk IAs, a zbudowano ich nieco ponad 2700.

Zakup Rootes przez Chryslera oznaczał koniec dla Tigera. Idea konieczności wspierania silnika zbudowanego przez rywala Forda była po prostu zbyt wiele i żaden Chrysler V-8 nie pasuje do ciasnych ciasnych przedziałów silnika Alpine bez rozległych przeprojektowanie. Zanim jednak topór spadł, najbardziej ekscytujący Tiger został wypuszczony na rynek w 1967 roku. Mk II miał wreszcie silnik Forda 289 cm3 V-8 i kilka różnic stylistycznych w stosunku do Alpine w postaci unikalnego wykończenia reflektorów, kratki w kształcie jajka i dolnej części nadwozia. Zbudowano mniej niż 800 egzemplarzy Tigera II, co czyni je najbardziej pożądanymi z całej linii, po nieudanych samochodach Le Mans.

Tygrysy pozostają zarówno charyzmatycznymi, jak i niedocenianymi samochodami kolekcjonerskimi. Ford mechanicznych uczynić je solidne i łatwe w utrzymaniu i nowoczesne poprawki do rzeczy, takich jak marginalne chłodzenia i hamowania są obfite, co przynosi na myśl niedostatek przykładów akcji. Pożądane są hard topy i opcje LAT/Shelby, takie jak magnezowe felgi. Przeszczepy Boss 302, błotniki i osłony na masce nie są pożądane. Fałszywki wykonane z Alpine Vs są tam również (znane jako Algers i Tipines). Sprawdź, czy samochód, którym jesteś zainteresowany, znajduje się w rejestrze tygrysów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.