Wprowadzenie: Zachowanie nienaruszonej struktury koronowej i promienistej zęba, a zwłaszcza zachowanie tkanki przyszyjkowej w celu stworzenia efektu ferrule, jest uważane za kluczowe dla optymalnego zachowania biomechanicznego odbudowanych zębów. Efekt ferruli był szeroko badany i nadal pozostaje kontrowersyjny z wielu punktów widzenia. Celem niniejszej pracy było podsumowanie wyników badań przeprowadzonych na temat różnych zagadnień związanych z efektem ferruli i opublikowanych w recenzowanych czasopismach znajdujących się na liście PubMed.
Metody: Wyszukiwanie przeprowadzono z użyciem następujących słów kluczowych: „ferrule” i „ferrule effect” samodzielnie lub w połączeniu z „literature review”, „fracture resistance”, „fatigue”, „finite element analysis” i „clinical trials”.
Wyniki: Ustalenia z przejrzanych artykułów podzielono na trzy główne kategorie: badania laboratoryjne, symulacje komputerowe i próby kliniczne. Badania laboratoryjne zostały dalej podzielone na podrozdziały w oparciu o główny aspekt badany w odniesieniu do efektu ferruli.
Wnioski: Obecność 1,5- do 2-mm ferruli ma pozytywny wpływ na odporność na złamanie zębów leczonych endodontycznie. Jeśli sytuacja kliniczna nie pozwala na wykonanie ferruli obwodowej, to niepełna ferrule jest lepszym rozwiązaniem niż całkowity brak ferruli. Uwzględnienie ferruli w projekcie preparacji może prowadzić do bardziej korzystnego przebiegu złamań. Zapewnienie odpowiedniej ferruli zmniejsza wpływ systemu sztyftów i rdzenia, środków mocujących i ostatecznego uzupełnienia na funkcjonowanie zęba. W przypadku zębów bez struktury koronowej, w celu zapewnienia ferruli, należy rozważyć ekstruzję ortodontyczną zamiast chirurgicznego wydłużania korony. Jeśli nie można wykonać żadnej z alternatywnych metod zapewnienia ferruli, dostępne dowody sugerują, że bardzo prawdopodobny jest zły wynik kliniczny.